Ik had dit bericht eind september gemist maar het is zonder meer belangrijk genoeg om er een week later alsnog op terug te komen.
Het gaat om de bevestiging door Turkijes hoogste Hof van beroep van de levenslange gevangenisstraf tegen Osman Kavala. In de zogeheten Geziparkzaak bevestigde het Hof eveneens de straffen van achttien jaar cel tegen vier anderen.
Dit gaat rechtstreeks in tegen uitspraken van Europese Hof van de Rechten van de Mens (EHRM) dat in 2019 en in 2022 bindend Kavala’s invrijheidsstelling heeft geëist. Het EHRM ziet toe op de naleving van het Europese Verdrag voor de Bescherming van de Rechten van de Mens en Fundamentele Vrijheden, en Turkije is een van de 47 ondertekenaars. Dat kan Ankara, dat wil zeggen president Erdogan, dus niets schelen. Trouwens, rechten van de mens liggen hoe dan ook onder vuur; denk maar aan de Britse minister van Binnenlandse Zaken Suella Braverman die het mensenrechtenverdrag zojuist een verdrag ,,ter bescherming van criminele rechten” noemde en eruit wil.
U herinnert u misschien Osman Kavala; ik heb al eerder over hem geschreven. Kavala (1957) is een superrijke zakenman en filantroop die zich inzette voor een dialoog tussen Turken, Koerden en Armeniërs, voor restauratie van in verval geraakt cultureel erfgoed, voor kunst en voor het milieu. Maar in 2017 werd hij gearresteerd; sindsdien zit hij vast, in perioden in eenzame opsluiting.
Hij werd er destijds van beschuldigd de protesten te hebben gefinancierd tegen een groot bouwproject in het Istanbulse Gezipark in 2013. Die protesten sloegen over naar andere steden, wat door Kavala en mede-samenzweerders zou zijn bedoeld om de regering ten val te brengen. Daar komt ook die Joodse boeman George Soros weer om de hoek kijken: omdat hij Joods is en dus tegen de Turkse regering, zou hij Kavala en het Gezi-protest hebben gesteund.
In februari 2020 werd hij daarvan vrijgesproken. Het goede nieuws duurde ongeveer vijf minuten, want hij werd meteen weer opgepakt op beschuldiging van betrokkenheid bij de mislukte coup tegen Erdogan van 2016. Vervolgens werd hij ook nog eens aangeklaagd wegens ‘politieke spionage’.
In oktober 2021 kondigde Erdogan aan tien ambassadeurs, onder wie die van de Verenigde Staten, Frankrijk, Duitsland en Nederland, uit te wijzen omdat zij opriepen om Kavala vrij te laten. Nadat de ambassadeurs hadden beloofd zich niet meer te zullen bemoeien met binnenlandse aangelegenheden, mochten ze blijven. Zo gaat dat vaker.
In april 2022 werd Kavala door een rechtbank in Istanbul veroordeeld tot levenslang voor betrokkenheid bij die mislukte staatsgreep. Wegens gebrek aan bewijs werd hij vrijgesproken van politieke spionage, maar daar schoot hij dus niets op, hoewel er van de andere beschuldiging evenmin bewijs was. Zeven andere verdachten, die tegelijk met Kavala voor de rechter verschenen, kregen achttien jaar voor het steunen van Kavala. De vonnissen tegen drie van hen werden vorige week vernietigd.
Turkije loopt nu gevaar zijn stemrecht te verliezen in de Raad van Europa, de hoeder van de rechten van de mens in Europa. Deze organisatie van 46 lidstaten die in 1949 in het Verdrag van Londen werd opgericht heeft al in 2021 een procedure tegen Turkije in gang gezet.
Op Twitter wees de gezaghebbende Turkse journalist Yavuz Baydar erop dat de uitspraak van vorige week betekent dat Kavala ,,van nu af aan in eenzame opsluiting wordt geplaatst, met 1-2 uur lopen in een afgescheiden ruimte en geen communicatie in de weekeinden en alleen tijdens werkuren op weekdagen”. Baydar woont niet in Turkije.
Tijdens een eerdere periode in eenzame opsluiting schreef Kavala in een opinieartikel in The New York Times op 15 oktober 2019: ,,Mijn eenzame cel ver weg van de commotie van mobiele telefoons en email is een goede plaats om te lezen, schrijven en denken.”
Comments